Het was tijdens mijn treinreis door Europa dat ik de camping in Nice aandeed waar Madelene en Peter beheerders waren. We kenden elkaar uit Nederland. Het was fijn om elkaar weer te zien. Bij één van de gezellige momenten kwam Peter met de vraag: What is life about? Hij dacht zelf dat het mede door het ouder worden kwam dat het hem zo bezig hield de laatste tijd. Ik vond het een mooie, en ook een lastige vraag. Een vraag die je niet zomaar beantwoord krijgt.
Zelf heb ik ook met deze vraag geworsteld toen mijn allerliefste oma rond mijn 35e overleed. Een half jaar lang voelde ik de vertwijfeling over het leven. Essentiele vragen als: Waar gaat het/mijn leven over? Waarom ben ik hier? Wat is het nut van alles? Waarom zou ik mijn best doen als ik toch uiteindelijk dood ga. Het was een periode waarin het lastig was om in beweging te komen, om keuzes te maken.
Ook na het overlijden van mijn lieve moeder in 2024 kwamen deze vragen wederom voorbij. De essentiële vragen. Hoe, wat, waarom? Voor mij zijn het ook periodes geweest van gaan staan, volwassener worden, verantwoordelijkheid nemen, loskomen komen van. Alles weer onder de loep bekijken en opnieuw keuzes maken. Wat is belangrijk voor mij? Waar wordt ik gelukkig van? Waar wil ik aan het eind van mijn leven op terugkijken?
Het is dan fijn om te vernemen dat ik inmiddels een basis bij mezelf heb gecreëerd waar ik dan terecht kan. Een plek waar ik mag rouwen, huilen, voelen, twijfelen, onderzoeken, stil zijn, genieten, lachen. Inmiddels heb ik er ook geen keuze meer in om het uit de weg te gaan. Het is vertrouwd voor me om gevoelens, gedachten en emoties te onderzoeken, hoe pijnlijk ze ook zijn.
Nu zijn er periodes waarin alles duidelijk is en ik dansend de dag inga. En er zijn momenten dat het allemaal minder duidelijk is. Waar vragen en twijfels naar boven komen. Dat zijn de groeimomenten. Daar waar het schuurt, waar het lastig is. De onderzoekingsperioden. En het blijft me verbazen dat er steeds weer nieuwe dingen te onderzoeken zijn. Een schatkist vol verrassingen.